Yalnızlık Marşı Şiiri - Ahmet Öztek

Deryalarda tutunmak güzel onca dalgaya karşı.
Yıldızlar içimde söner, bağrımdaki ateş deler arşı.
Ne hiddet, nede şefkat locası kazanır yarışı...
Suda pişer ateş, sönse de bir damla pasıyla.
Dilimde dikenleşir öylece yalnızlığımın marşı.

Defalarca yansam da kavrulsam da aşkıyla.
Merhamet kazanmaz titreyen nefesim çakıl taşıyla.
Zamanı sinelerde tükettik, yerlere aktı yazıyla kışıyla.
Suda diner ateş, yansa da bir damla hasıyla.
Dağ taş inler, dilimde kükrer yalnızlığımın marşıyla.

Koy verdim, çileli dünyama hasret nöbetini.
Kemikten ilmek ilmek sıyırdım, ecelin etini.
Bu ne dargınlık, salma sokaklara çarpık uzletini.
Suyla kardeş oldu ateş, sineme boşalır tasıyla.
Çığlıklar yudumlar, kapımda direnen yalnızlık marşını.

Yırtık Duygular / 22 Aralık 2002