Yalnızlık Mağdurundan Şiiri - Kenan Çarboğa

Takvimden ayrılığı kopardım yaprak yaprak
Tam tükettim diyordum yeni yıl çıkageldi
Bu kader mi talih mi cezamın sonu gelmez?
Bir yıl daha acıya dayanır mı bu yürek?

Eller gülüp, oynasın benim hakkım dert çekmek
Şu daracık odamda beklerim ölümümü
Sobam tüter her akşam, tezek yanmaz, su bozuk
Ekmeğim bir gün daha olmasa hiç gam değil

Şu an yazdığım gerçek; düş değil, ilham değil
Bir sevdanın uğruna davetsiz yanımdalar
Ellerim ısınırken çayımın buharında
Duygularım üşürse özlenenler utansın

Sarılayım yorgana aşkım dışarda kalsın
Buz tutsun bu gecede ya da kurtlar götürsün
Uyku alsın koynuna bırakmasın kimseye
Farelerden başka hiç uyandıran olmasın

Unutayım maziyi hiç hatıra kalmasın
Edilen yeminlerin bileyim puştluğunu
Bayat ekmeği nasıl çorbaya banıyorsam
Öylesine banayım teselliye aklımı

Ama Rabbim koymasın vefasızda hakkımı
Harcadığım ömrümü geri alsın elinden
Beş parasız kalayım, kalmasın zerre sevgim
Göğe çıkarım belki bana kalpsiz deseler

Gecekondu gönlümü beğenmesin kimseler
Ben hurda hayallerle sarayımı kurarım
Her gün varmasam bile korktuğumdan kendimden
Yine garip gönlüme ara sıra uğrarım
Gecekondu gönlümü sevmese de kimseler