Yalnızlık Limanı Şiiri - Engin Tatlı

Haydi kalk gidelim buralardan
Gitmek kelimesini yaşayalım seninle
Çünkü bilemezsin
Ömrüm boyunca
somut gitmelerim hiç olmadı benim
Hep uçurumların kenarından döndüm geri
Kalbimin sana susamışlığıyla
Adımlarım sendeliyor gibi
Oturuyorum söndürülmek üzere
Asfaltın en bozuk yerine atılmış
Yalnız bir izmaritin yanına
Ve birden sen çıkıp geliyorsun
İşte yine yine diyorum ya
Ben Hadi kalk gidelim derken
Sen yine gelişinle
O asfaltı baharlaştırıyorsun
Göremezsin seni benim gözlerimle
Hani bir zamanlar derdim hep
Arkadaşlarla yaylada
muhabbet taşına oturup
Ayağımızı bulutların üstünde
Salıncak yaptığımız o zamanlar
İşte o anki manzarayı
Ayağının değdiği yerlere çiziyorum
Gözlerindeki gülüşün var birde
Onu anlatmaya yetecek ne gücüm
Ne de
Sonunu getirebilecek kadar
virgülüm var
Ama üzülme
gelişlerine yazdığım
Gülüşlerine yazamadığım şiirlere
Sen gül. Gül ki,
Güller dereyim sana
Gülüşlerine şahit bahçelerimden...
Şu sevdayla yoğrulan deryanın
Sonsuz derinliklerine bıraktığım
son sigaramın
Hıçkırıklar ve çığlıklarla cızırdayışını
Şu küçücük kalbimde hissediyorum
Kelimeler yetmez diyordum
Sevdamın kalbimle savaşına
Oysa kelimeler hesaplıydı
Benim gibi değiller
Hesapsız sevmediler şairleri
Sorar oldular şimdi yazmadıklarımın bedelini
Gün yüzüne bir an olsun çıkmamıştı
bu katilliğim
Duyduğum ki boğarmışım kelimeleri
dudağımla dişlerimi kırma pahasına
Divana çıkan kelimeler
Hükmedermiş bu katilliğine şairin
Tek bir hükmü hatırlarım
Bilmem kaçıncı maddesi
Bilmem kaçıncı fıkrası
Bilmem ki neyin bendiydi
İşte o son sigaranın cızırtısı diyorum
işte yükü odur hükmün
O son kelime acıtır ve hatırlanır
Tek bir kelimeyle anlatılır
O karanlık odalardaki yalnızlığın