Yalnızlık Kuytusu.. Şiiri - Mehmet Ali Tuna

Gölgesiz bir ağaçsın hazan döken ruhumda
Kırılgan rüzgar esintisi oldun üşüten ellerimi
Yorgun düştüm be gülüm parçalandı yüreğim
Düşen başak tanesi sendin topraktaki derinde..

Mor sümbüllü bu ömrüm ah etmez bu dünyada
Ararken yokluğunu geldi dargın bakışın aklıma
Bir yumak gibi imkansız aşk karıştın toz toprağa
Yaşarken bekledim kaş çatışlarını fısıltı sesinde
Kayboldun gittin öyle bir yalnızlık kuytusunda..

Yalan söylerken gözlerin gün değmemiş ömrüme
Delice batan gün batımı alır götürür şu gururumu
Susamış sevgine muhtaç adamım; bırakma ne olur
Gel desen gelirim çaresiz çocuk gibi dizlerinde ağlarım..

Yaz: Mehmet Ali Tuna

30/09/2011