Bir sis bulutunun içinde kalmış gibi
Anlaşılmaz bir ağırlığın altında
Eziliyormuş gibi olursun;
Bulutlar geçip gitse, sisler dağılsa da
Eksilmez içinizdeki yalnızlık korkusu..
Oysa hepimizin kaderidir; biliriz:
Doğmak gibi ölmekte doğal.
Binbir hay-huy içnde yaşarken
Bazen unuturuz yalnızlığımızı,
Fakat gün tepeye dikilip gece olunca
Anlarız çıplak ve yalnız doğduğumuzu.
Kayıt Tarihi : 11.11.2007 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
maskeler takar, dostluklar arkadaşlıklar kurar ve bir hayar yaşarız ama bir başımıza kaldığımızda maskeler çıkar ve sadece yalnızlığımız ile kalırız.
beğeniyle okudum, ve tam puan ile kutluyorum.
Aç doğar, yarı aç yaşar, aşka aç, sevgiye muhtaç ölür.
TÜM YORUMLAR (3)