Yalnızlık Komedisi Şiiri - Mehmet Sait A ...

Güneş,sahil ve kumlar.
Kır kahvesi,gece ve mumlar.
Deniz yakamoz ve balıklar.
Bir gide,bir de kalan umutlar.
Sessiz ve sakin ce sahile vurunca.
Toprak,buğday ve karınca.
Gece,karanlık ve yıldızlara bakınca.
Bir zühre,bir seher yıldızı akınca.
Bir ateş,bir kor olup yanınca.
Ufalırım,kül olurum dağılırım.
Toz olup rüzgarda savrulurum.
Avuçlarda,ellerde gönüllere arılırım.
Gün gelir yalnızlara katılırım.
Başlıyor şimdi yalnızlar komedisi.
Sormadım kimdir yalnızlar efendisi.
Bir uçta ben,diğer uçta kendisi.
Biz geldik,onlar gitti gelirmi gerisi.
Bu sahnede herkes rolünü oynadı.
Ölçüldü,biçildi roller dağıtıldı.
Zaman,vakit geldi perdeler kapandı.
Herkes gerçek rolünü yaptı.
Ve tiyatronun bitişi ilan edildi.
Harç bitti amele paydos.
Budur söylenen en son söz.
Ve ardından vedalaşan iki nemli göz.
Önce eller sonra gözler vedalaşır.
Kan çekilir göz bebekler oynaşır.
Beden gider,kefen ile toprağa karışır.
Ve ardından sıralıdr.
Tarihi belirsiz.
Tarifi belirsiz.
bir biletle bekleriz.
Bekleme salonunda.......