Aniden bastırıyordu özlem damlaları, beni ilklerine iliklerime kadar ıslatıyordu hayat. Aşk ile yağmur arasını buluyordu gözyaşı.Beni usanık ,uyanık hallere taşıyordu içimdeki taşınmazların .Gayrı menkulüm olmuşsun ki bu sevdanın kulu kölesi olarak peşinde sürükleniyorum .
*Yalnızlığımın çekmecisindesin, özledikçe çıkarıp yazıyorum seni.
*Yokluğunun sevilecek neyi varsa o yokluğuna n’ey çalıyorum.
-Hoşça kal meğer ayrı yazılıyormuş, sen gidince anladım. Ne kadar bitişik yazmaya kalksam da aşk kurumu uyardı beni.
*Sırrın meğer senle hoşça kallar yaşayarak sende yok olmakmış.Buymuş aşkımızın sırrı.
Ben yok, sen yok, aşk var.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta