Yalnızlık Kitabı Şiiri - Abdurrahman Günay

Kalın bir yalnızlık kitabı
Sayfalarında numaralı
Yitik yılları
Çevirdikçe vuruyor genze
Yaşanmışlıklar atığı
Sası, kağşamış bir koku...

Alnım çatladı çatlayacak
Okundukça tanrısal yazı
Emme basma tulumba zaman
Boşaltıyor ağzından
Ömrün boşluğunu gerisin geriye

Anlıyorum birden
Bize en büyük yalan
Hırsın hırçın atına binip de
Terakki diye
Tarumar etmekmiş bahçelerini Tanrı’nın

Kalın bir yalnızlık kitabı
Kalan, talandan geriye