Yalnızlık Kırıntıları Şiiri - Hümeyra Yı ...

Bir esintiyi paylaşırım hayatla
Rüzgarın sesine katarım ömrümün en inatçı en yaramaz düşlerimi
Kayıp nehirler saplanır göz bebeklerime
Buğulu karanlıklara soyunur ahlaksız gece hiç utanmadan
Kızıl sabahı bekler
-bekler
-bekler
Sevişir ve gider...!
Her sevişme sonrası yeni bir oğul...!
Şafak gülümser

Beyaz yağmurların toprağa her vuruşunda
Yeni mevsimler ekerim avuçlarıma
Çiçekler kuruturum günlerin arasında rengarenk
Yetim kalır hazan
Sarı yaprakları koyar cebine
Tütün rengi acılarını bağrına basacak anne arar / bulur!

Bir tebessümlük yokluğun şahlanır dudaklarımda
Kirli mendillerde yeşerdikçe küf kokan geçmiş
Aynalar tutarım kırılganlıklarıma
Merdiven altındaki korkuları tırmalarken nankör kedi
Süt beyazı umutlar pişiririm kendime
Kendimce çizgiler çizerim alnıma / alt alta

Sol yanıma değdikçe bir boşluk
Hücre sayım kadar ağırlık çöker yüreğime
Derin geceler kazarım ellerimle göğün sırtına
Gömerim yüklendiğim yükü / hesap sormaz bana

Sorgularıma yenilen sevdalara yanmaz içim
Bir tutam kusur katarım hüzünlerime olur biter
Hayatı kuşanırım / ölüm uğramaz yanıma
Zafer bilirim yalnızlığımı
Çok zor olsa da...!