Yalnızlık Karargahı

Yalnızlık Karargâhı

Hüzün, çekmiş postalları
Şarjörü doldurmuş hatıralarla,
Bir niyetlensem, kaçacak olsam,
Sanki yağdıracak ruhuma kurşunları

Adımız çıkmış bir kere; firari!
Üç beş kaçamağımız var altı üstü
Gerçi daha alamadan aşkın tadını,
Yakalıyordu köşe başında ayrılık inzibatları

Oradan da doğru yalnızlık karargâhı,
Üstüne birde katıksız hücre cezası,
Dalgasını geçiyor artık taburu, alayı
“Firari, şafak kaç? ”
Karanlık ulan! Karanlık!
Var mı dahası...