Yalnızlık Kapı Komşum

Beni üzen elinin elime küskünlüğüydü,
Kalbimin zamansız atması ve ayartmasıydı beni
üzen adımın yanına yazılamayışıydı adının,
omzuma yaslanan başın bana ait olmayışı…

Tenine sinen kokunun aklı yoran yabancılığıydı,
Oysa hiçbir aklın karı değildi mevzu;
Cilve ile ciddiyet arası bir şey,
Islak bir akşam tangosu,
Kaçamak, duygusal bir dans…

Hangisine taşısam tam manası yok!

Kaç kişi bilebilir
Saksıdaki üzgün sardunyanın mevsim sonu kederini,
Kaçı bilir kederin ana vatanı olduğumu?

Madem doğacak bir ayrılık var,
Aslında düpedüz birleşememe durumu,
Madem bu akşam melankoliye sensin davetiyem,
Madem içki içmediğim halde sarhoş gezeceksem,

Bunca espri altına hüzün istifleyip
Gül diye uzattığım cümlelere anlamsız bir suskunluk gizleyerek,
Komedyen bir ölümü ziyaret edeceksem,
Sert ve acımasız bir duvara çizeceksem resmimi,
Manzarası yalnızlık olan bir kentte geceleyeceksem madem;

Bil diye söylüyorum:

YALNIZLIK KAPI KOMŞUM, KORKUTMAZ BENİ
UZUN ve KARANLIK BİR KORİDORU
İLK DEĞİL ZİYARET EDİŞİM…

2 Temmuz 2006 / 21:35
İstanbul / Taksim