yere düşürülen umutlarım/ın
yasını tutuyorum
boş yere aranıyorum
durmadan çoğalan kederlerim
uykulara karıştı
içimdeki cinayetler
kanatıyor kalbimi
gölgelerime kapandım
buruştu kaldı
tuzla buz oldu sevinçlerim
sıvası dökülmüş bir oda
ışıkları sönmüş
gece kadar renkli
bir yalnızlık kalbi taşıyorum
görünüp kaybolan yıldızlar gibi
her defasında
yokoluyorum...
Mustafa kaya
14.12.2010/Çengelköy
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 14.12.2010 11:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!