Tarumar olur sevgiler siyah başlı çelikten şehirlerde.
Kalsam ne kendime ne de seranat yüklü maviye dolarım bugün.
Umutda hep çiçek gibi çabucak soluyordu sanki.
Bir şeyler anlatırdı insana dair evren.
Çığlıklar gökyüzüne yüzüne döner dururdu sürekli.
Ve bilirdik oysaki mutlu rolünde
Kalbimin hala aktıgı kanımın etiyle bürünerek acıtması daha da ötesi.
Kim bilir belki yarın yalnızlığın kahırı o otobüs durağında bıraktıklarınıda denize dökeriz....
Kayıt Tarihi : 12.10.2019 00:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
