Yalnızlık Kadermi Dersin Bacım

Hava soğuk buz kesiyor
Altım çamur üstüm esiyor
Ağır, ağır bir uyku basıyor
Sonum mu geldi dersin bacım

Kimse adam yerine koymuyor
Gerçeği düşe banarak karın doymuyor
Bir Allah’ın kulu sesimi duymuyor
Yürekler pas mı tuttu dersin bacım

Doğurup attılar bir kenara
Yıkıldı artık yuva kim onara
Her iki gözüm döndü pınara
Acaba diner mi dersin bacım

Felek tez büktü körpe belimi
Aklar sardı başımda her telimi
Bir kez bile tutan olmadı elimi
İnsanlık öldü mü dersin bacım

Baba yok ki sığınayım ocağına
Ana yok ki sokulayım kucağına
İtilmişim her şeyin uzağına
Yalnızlık kader mi dersin bacım

Gelmeyen kalmadı şu garip başıma
Asırların hüznü çökmüş genç yaşıma
Açlıktan öldü diye yazsalar mezar taşıma
Kalanlara ibret olur mu dersin bacım