Kahrolası yalnızlık,
Yine girmiş koynuma,
Uyanır uyanmaz kollarımda,
Sarmaş dolaş sarılmış,
Yalnızlık bedenime.
Ürkekliğimin tüm soğukluğu,
Abanırken üzerime,
Koskoca şehir,bir nefeste,
Çullanırken sırtıma,
Boğulur gibiyim sabah vakti,
Yalnızlığım,sarmış kollarına.
Utanıyorum,
Tenim kızarıyor hemen,
Kendimden nefret mi ediyorum ne?
Senden umut kalmayınca,
Tanrıların çağrısına uyarak,
Yeni günahlara yol alıyorum.
Çaresizliği yaşamaktansa,
Yeni aşklara,yeni günahlara,
Gitmeliyim şimdi.
Tanrıların çağrısı,emri bu,
Kim karşı koyabilir ki?
Kayıt Tarihi : 12.4.2004 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!