Yalnızlık Kabusu

masum duygularımı hançerleyen ayrılık
uçsuz bucaksız çöl
rüzgarın döktüğü yapraklar gibi
kolum kanadım kalbim kopuk
duvara hızla çarpan bir arabayım
aşk ta yok oldu
veda kıvranışlarımı bilmez bu şehir
kendime sadık kalıyorum
elimde karşılıksız mektuplar
kalbimi ısırıyorum
ister sitem et
ister kırıl bana ey aşk
sevdam devam edecek
ben Üsküdar’ı
Üsküdar beni seviyor
ilk burada aşık oldum
salacak boyunda
kız kulesi karşımızda
onca insan arasında
tanıdık gözler gibi baktık
ben aşkıma sadığım
birbirimizi ne güzel fark ettik
bizi de vurdu sonra
hiç beklemediğim ayrılık…

06.11.20202 /Çengelköy
Mustafa kaya