Karanlıktan ve yalnızlıktan korkarım
Yanımda çekirdek sesleri, beynime çekiç misali
Karşımda imar izni verilmemiş evler var
Bulutları yaratan ve yer yüzünü ne denli bir sanatkâr
Yeryüzü, deniz üstü, karşısında büzülmüşlüğüm
Nankörlüğüm bir karga sürüsünün iz düşümü
Kudretliye, kendime, birkaç dostuma
Bir yüzsüz gibi af dilerim
Bir bayram gecesi kederliyim
Efkarlıyım aslolan manasında
Terk edilmişim bana ait ne varsa
Masada duran Zweig işliyor zihnim karmaşıklığına
İpteki mandallar kulaklarımdaydı çocukluğumda
Sokak lambalarının aydınlığı karartmak gibi bir özelliği olmalı
Sevildiklerim bu ahvalimde baktıklarında bana hepsi evhamlı
Camlardan sarkan menekşeler selamlar geceden sabahı
Çayım acı
Çay kaşığım bardağının neredeyse iki katı
Fikrimcesi herkes yer bilmeli, olması gerekende durmalı
Ve ben nankörlüğü, şikayeti bırakmalıyım
Yerimi bulamadım ağaç kovuğunda saklanmalıyım
Bulutları izleyen dudaklarım kupkuru
Denizleri yudumlayan gözlerim ıpıslak
Yüz hatlarım karşınızda çırılçıplak
Üşümeler içindeyim ısıtacak bulunur elbet
Yüzme bilmeden denize atlamaktır sevmek
Kayıt Tarihi : 28.11.2022 01:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!