Yalnızlık -I- Şiiri - Faize Özdemirciler

Yağmurun pis asfalta düşerken söylediği şarkı
kirli ellerdeki sesidir nergisin
inançların cenaze töreninden dönüyorum
hiçbirşey ağlamaktan vazgeçiremez beni
canım ya çıkmak, ya sulamak ister
karanfil fidancığını

Gün geldi işte; bir gemi dayandı iskeleme
soydaşlarımdan biri indi sularıma
aynı yolun yolcusu olduğumuzu geç anladım
neden bu denli uçarı ve hırçın olduğunu
saçlarını neden at kuyruğu yaptığını
ve neden sürekli göçler biriktirdiğini yüreğinde
yollar kapalı, köyler boş, çocuklar kan içinde
yalanını yakaladım ey beyaz güvercin
kimbilir kaç kere...