Bir günün akşamında,
Yine sessiz bu ev, yine kalbim ümitsiz.
Arkadaş bir kalem ve bir de kağıt,
Radyoda çalan şarkı, sessiz hayatıma sesli ağıt.
Bıktım diyor kalemim, yalnızlığı yazmaktan,
Yalvarırım kalemim beni sensiz bırakma
Hiçsiz mi? Yaşanacak bu ömür….
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta