Yalnızlık I Şiiri - Hacı Mehmet Erol 2

Bir günün akşamında,
Yine sessiz bu ev, yine kalbim ümitsiz.
Arkadaş bir kalem ve bir de kağıt,
Radyoda çalan şarkı, sessiz hayatıma sesli ağıt.
Bıktım diyor kalemim, yalnızlığı yazmaktan,
Yalvarırım kalemim beni sensiz bırakma
Hiçsiz mi? Yaşanacak bu ömür….
Elimde demli çayı yudumlarken, düşünüyorum kalemime takılası kelimeleri,
Radyoda haberler, yine şehit etti teröristler,
Bir teğmen, bir çavuş ve iki eri.
Haykırıyorum, ruhsuz duvarlara onlar,
Ölmeyecekti.
Ölüm, bu yalnızlıkta bana gerekti.

1990’dan…