Yalnızlık I Şiiri - Ahmet Öztek

Yalnızlık I

Yıl 1997
Bir temmuz akşamı
Dışarıda serin bir hava
Ve kulaklarımda çınlayan bir patoz sesi
Uğuldar da uğuldar.
Yanımda ayağı topal bir masa
Ve altımda kırık bir sandalye
Gıcırdadıkça gıcırdar.
Ben yalnızlığa gömülmeye mahkum edilmişim.
Yalnızlığın sesini dinlemeye
Hep yılların çilesiyle
Avundum durdum bu güne kadar
Söylesene elime ne geçti.
Her şey mazi
Bir nefes sıhhat bir lokma kuru ekmek
Bir yudum sevgi
Dağların ovalarda verdiği
Dumanlı geceler hepsi dalgınlık hepsi yalnızlık

Yalnızlık ilmiğimde ince zarif bir düğüm
Ne çözülmek bilir nede bir nebze uslanmak
Acıyla, gözyaşıyla geceli gündüzlü ördüğüm
Bir çaresizlik destanı yaşadığım.

Muhabbetten Sıkılan Düşler / 18 Mart 2001

Ahmet Öztek
Kayıt Tarihi : 6.8.2007 22:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ahmet Öztek