Yalnızlık Hücresi Şiiri - Çayan Şahin

Bir yalnızlık hücresindeyim,dört yanım çevrili.
Öyle bir yalnızlık,öyle bir hücreki bu,
İleri geri,sağa sola
Tam dört adım.
Dört adımda yaşıyorum hayatımı.
Her attığım adım bir sonrasını,
Bir sonraki adım başa dönüşü simgeliyor her zamanki gibi.
Yaz kış sabah akşam.
Gidebildiğim sadece dört adım.
Aşmak istiyorum bu duvarları,
Devirmek istiyorum yalnızlığımın üzerine,
Sağlamlılığından emin olmak için.
Bir taş...bir taş....bir taş daha.
Yalnızlıkmış oysa sevmek,
Özlemekmiş oysa,
Bulup bulup yitirmekmiş güzel günleri.
Tabiatın tüm renkleri kapkara geliyor gözlerime.
Düm ruyalarım girdaplara dönüşüyor.
İleri geri sağa sola,
Yaz kış sabah akşam.
Tam dört adım.
Ağlamaktan karardı artık gözlerim,
Bu kadarmı vefasızdı sevdiklerim.
Bu kadarmı çabuk unuttular beni.
Tüm güzel duygularım burada,
Yalnızlık hücresinde geçti benim.
Sevgilerden,aşklardan,güzelliklerden uzak çok uzak.
Ufacık penceremden görebildiğim sadece.
Mehtap ve güneş, kar ve yağmur.
Özledim artık her şeyi.
İnsanları özgürlüğü.
İnanırmısın ihanetleri bile özletti bana yalnızlığım.
Nadiren yaşamaya çalışıyorum bazı güzellikleri
..........................attığım her adımda.
Ama sadece özleme, mutluluğa,özgürlüğe,
Ve insanlığa yürüyebiliyorum.
Gidebildiğim, yaşayabildiğim.
Yalnızca dört adım,
İleri geri,sağa sola.
Yaz kış sabah akşam.
Tam dört adım.
Ne zaman bir ses bölse gecemi.
Ne zaman bir tıkırtı duysam dışarıdan,
Öyle çarpıyorki yüreğim,
Öyle mutlu oluyorumki,
Geldi geliyor,gelecek derken.
Kayboluveriyor o sesizlik.
Yine yalnız bırakıyorlar beni, yalnızlığımla.
Yine gözlerimi ıslatıyorlar, hiç acımadan.
Yine dönebildiğim, gidebildiğim,yine koşabildiğim,
Sadece dört adım.
Çıkmak istiyorum artık yürümek istiyorum,
Duvarın ardındaki o beşinci adıma.
Bir çaba bir hız.....
Fakat yalnızlığımın saçakları sarmış ayaklarımı.
Aşamıyorum,
Kalıyorum yine o dört adımda.
İlerideki, gerideki,sağdaki,soldaki yalnızlıkta.

Yazan:Sinem İbdal