11---yalnızlık Hisarında Mahkumum

Yalnızlığın hisarında, zindanlarda mahkumum
Bilmez Allah dan başkası, ne olur ki benim sonum
Senin olmadığın yerde, ben her şeyden yoksunum
Dayanmaya güç kalmadı, savaşmaktan kaçtım sensiz

Kimseler derman olamaz senden başka hicranıma
Çırpınışım dayanılmaz acılar veriyor amma
Kırık kol kırık kanatla uçacağımı sanma
Kırılmış bir kanat ile bilinmeze uçtum sensiz

Sensizliğin kabusunda sürünürüm sürüm sürüm
Kara bahtıma sarıldım derin, derin düşünürüm
Bu sevda benle oldukça bilinmezlere yürürüm
Hayallerim göç yükledi meçhullere göçtüm sensiz

Hasretinin ve aşkın, külleri kaldı gönülde
Bıraktım Hayallerimi ayrıldığımız sahilde
Umut teknem, kırık dökük,tamir edilemez halde,
Istırabın deryasına, doğru yelken açtım sensiz

Biliyorum mağlup oldum, ben sevda oyununda
Çektiğim bu çilelerin vebali senin boynunda
Gurbet beni kucakladı, bende gurbetin koynunda
Hasret zehrini mey diye yudumladım içtim sensiz

Haberin yok senin için,ben karalar bağladım
Matemine bürünerek ırmaklar gibi çağladım
Göz yaşımı gören yoktur,gizli gizli ağladım
Kahır ektim hayatıma, gece gündüz biçtim sensiz

Sensizliğin ağır geldi, bu yükten usandım bezdim,
Taş yürekli olduğunu sanmıyordum hiç ummazdım
En sonunda azrail’e, ellerimle mektup yazdım
Kestim umudu yaşamdan, hayatımdan geçtim sensiz