Tanrı çıplaktır diye bağırdı
Elleri yalnızlığının gölgesinden saklanırken
Karanlığı delen cırtlak sesi ile
Bir horoz çığlığında gün ağardı
Sen diyeceği kimse olmamıştı
Yalnızlığına o kadar alışmıştı ki
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta