Bu yalnız bir adamın hikayesidir
Serseri zamanlardan geçmiş
Bir savaş yelkenlisin
Deli rüzgarlara tutulmuş halidir
Şöyle uzun uzadıya bir gece
Tılsımlı ateş taşıyan böceklerle
Yarasa kanatlarıyla ürkek
Serin rüzgar ıslığıyla titrek
Uçuşan yaprakların
Suya düşen sessizliğinin hikayesidir
Belki bir gün anlatacağım sana
Nasıl incindiğini kalbimin
Biraz zaman geçsin hele
Gözlerim alışsın yokluğuna
Karanlığı tutan ellerim
Buzdan eldivenlerine
Sonra öpeceğim
Bir daha bir daha hasretin
Beni hiç yalnız bırakmayan yüzünü
26.01.2009
Orhan BektaşKayıt Tarihi : 27.1.2009 14:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/27/yalnizlik-hikayesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!