Yalnızlık her zaman huzur vermez insana

Yalnızlık her zaman huzur vermez insana.
Bazen, yüreğini kemiren bir kurt olur
ya da bir işkencecidir ciğerini dağlayan …
Ve bazen bir tokat gibi yapışır yanağına,
gözlerin yaşarır, ağlayamazsın…
Yutkunur, içine atarsın kederini…

Ayak seslerin yankılanırken kaldırımlarda
gülümsemeye çalışarak karışırsın,
uğultulu, kuru gürültüler içinde
kalabalıklara…

Ama yine de yanağın sızlar, canın yanar;
Yalnızlık unutturmaz kendisini sana
onca insan arasında...

13.06.2005