Yalnızlık hastalığı Şiiri - Servet Balıbey

Üşüyor gözlerim soğuk bir çaresizlik
Yüreğim de ayaz gözler dayanın biraz
Çevirdim bakındım Yüreğimde ki ses ne
Hiç kimselerim yok sessizlik sen sus biraz

Nasıl bir haykırış bu sessizliklerin sesi
Bir çölün karanlığı yalnızlıkların hissi
Yalnız kalmak bir afet hatta bir esaretttir
Kabirdeki bir gencin bitmiş o son nefesi

Yalnızlık korkuyorum senin karanlığından
Düşündükçe ataklar hemde panik ataklar
Uzak durmak yaraşır o zalim kollarından
Bir kediyi sevmeli biter tüm yalnızlıklar

Olma ey Beşer hissiz a sosyal bir gereksiz
Hayata giriş ve dal kalma hiç hareketsiz
Bir kedin bir kanaryan hatta minik yaramaz
Bir komşu çocuğu bul uğraş kalma gayesiz