Yalnızlık Gecelerde Büyür

Böyle olur dostum,
Yalnızlık, gecelerde büyür
Çaresizlik sarıverir havayı
Karanlık kavuşmaz bir türlü
Kavuşamaz, özlediği sabahlara.

Böyledir dostum,
Beklemek, doğacak güneşi
Onunla gelecek sevgiliyi
Ve sevgiye koşacağın günleri
Gidermek istercesine özlemleri.

Böyledir dostum,
Kalmak; iki arada, bir derede.
Çırpınışlarla düşüncelerin
Çarpar bir oraya, bir buraya
Ve yakıcı bir sancı
Gelir, saplanır başucuna.

Böyledir dünya,
‘Yaşadım, yaşayacağım’ derken
Farkında olmadan
Gelivermişsin, kat edeceğin yaşların sonuna.
Elindeki -hiçleri- görmek adına
Sakın dönüp de geriye bakma.
Galip geldiğin pek olmamıştır çünkü
Yaşam dediğin bu kavgada...!