Yalnızlık Eziyeti

Kalıp gibi çıktı huyun
Bir bakışta tanıdı bu sükunetin
Şimdi sessizliğinin içinde gezenleri
Üstüme attığın gibi bir enerjiyi tasvirin
gereksiz

Sen bunları sevmezsin
Ben ki asla dilemedim dilemezsin
Kulağımdaki eziyeti kabahate dönüştürmezsin
Ama suçlu yine de bu halimi bilmeyen yanın
mutlaka

Sensiz günüm geçmiyor
Allah'ım hiç geçmiyor yalnızlık acısı
Üstüme atılan kabahatli sevimsiz cüssesi
Biraz tehdit ettiğinde eğlenmediysen sen de
hangi cehennemde bunların hissesi

Birazdan bize iş buluyor haddini aşmış kisvesi
Yalnızlığımın tek sorumlusu
O kadar da kötü biri olamaz
ne de olsa umutlusu
Ne zalim yazarlar var
Ona tamam
Buna hamam derken
ne anlamda bir kavgan var

Şimdi şehrin tüm cilvesi
Yolda gezen kız kulesi
Aklımdaki yerin oynadı
Yok zararı derken biraz cesaret ver

Şimdi anlaştık seninle
Su da var sabun da zaten de
Karar mekanizmanın içindeki mantıkta
Yeri yok bu kadar açlıkla boğuşmanın da
Zavallı keder
Yazık ki ağlar
Kaskatı kalbinde buharlı dağlar

Alırsan eline sessizliğin hükmünü
ben batıla uyamam illa ki lazım mı
Oku tabii mantıken
Okumadan sen yoksun
Ağzından çıkan her lafla biraz daha borçlusun

Bu kadar aptal şey hiç duymadım
Mantıken zaten ben ihtiyaç duymadım
Sevimsiz olan yanı herkes bazen üzülür
Bana mı kaldı hisleri ki tüm kadınlar düşünür