Recep Akıl - Karalamalar 14 - Ey Yalnızl ...

Ey yalnızlık, en kadim, en vefakâr, en sadık dostum benim, can yoldaşım. Fırtınalar içinde geçen bu sefil hayatımda ne zaman bunalsam ve ne zaman kopmak istesem bu dünyanın dağdağasından, hay huyundan, zulmünden, sığınacak limanım oldun sen benim.

Seni görmediğim, sana aldırmadığım zamanlarda bile hiç şikâyet etmedin benden.

Sessizce köşene çekilip bir derviş gibi, sabırla fark edilmeyi bekledin.

Yenilgilerimi sırtıma vurup her yeniden sana dönüşümde de hiç sitem etmeden o saygıdeğer hoşgörün ve sessizliğinle sarıp sarmalayıp, yüreğine bastırdın beni. Sevgili dostum, can yoldaşım, huzurum…