Yalnızlık Duası Şiiri - Kamil Çağlar

Yar sensin, oldum aşkına müptela.
Aşık olan garip, kalmasın yalnız.
Naçare aşkla yakan aziz hüda.
Son nefeste bizi, kılmasın yalnız.

Hangi yola başvursam, çıkmaz sokak.
Divane gezen kulun, oldu ahmak.
Yuvarlanıp durur da, teker tokmak.
Akla giren şeytan, bulmasın yalnız.

Gam sendin, müptela aşkıma inat.
Ayrı geçen günde, olmadı bir tat.
Vaat etseler bir saray, bir de taht.
Kalbimde huzurum, olmasın yalnız.

Elim tutar gönlümü, aşka talip.
Kucak açıp yara, olmuyor sahip.
Derdin merhemini, sürmüyor tabip.
Gün gelip gülünde, solmasın yalnız.

Sensiz rüyalar, acı dolu gerçek.
Korku dağına ağ atmış örümcek.
Ah dolu geceler, bir gün bitecek.
Gönül bu kabusla, kalmasın yalnız.

Yorgun bir ümitle, dolan yaramı.
Soluk tenden taşıp, sızan kanımı.
Cahil bir ahkamla, kesen lafımı.
Divanda yanıma, gelmesin yalnız.

Kilit vuruldu dile, açılmıyor.
Satılmış berduş çile, çekilmiyor.
Ele batan dikenler, sevilmiyor.
Karşılıksız seven, ölmesin yalnız.

Yar kaçtın, müptela aşkıma inat.
Yalnız kaldım yalvarışımla, heyhat.
Ruhuma esir şeytan, bir hakikat.
Hak yoldan sapanı, yolmasın yalnız.

Son nefes ömrüme, ilahi takdir.
Emir vaki oldu, gitme vaktidir.
Ceset kondu taşa, giden bellidir.
Namazımı imam, kılmasın yalnız.

Yalnızlık duası dilime düştü.
El açıp duran kul, kalmasın yalnız.
Aklı kara cahil, şiire küstü.
Kalem tutan şair, gülmesin yalnız.

24.02.2007 16.00