YALNIZ KALDIM dostum va r sanırken
YALNIZ KALDIM.....dostsuz
dostsuz gülmedi yüzüm
acıyla gölgelendi kalbim
derinden sarsıldım
dostum var sanırken
yalnız kaldığımı anladım
yanıldımah hayat'tan bunaldım.
sırtımda dostlarımdan yediğim hançerler
ve aklımda hileleriy'le aldatılmışlığın acısı
ve her dostun acı sözü gönlüm'de
bir bıcak yarası
Dost dedikce
onlara güvendikce
sarsılan ben oldum
yenildim acılarım derince
dost bazen acıtır icini.
Kayıt Tarihi : 19.3.2010 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!