Yalnızlık Deryası Şiiri - Emirhan Karagülle

Ne bir sâdâ, ne bir el var uzanır bana,
Nazarım yaşla dolup bakar her yâna.
Ne bir yoldaş, ne bir dost var fehmeder hâlim,
Yüreğim bir deryâ, perîşan ve bî-çâre.

Yalnızlık bir buhran, bitmez bu ebedî,
İçimdeki nâr ne bir an diner ne bir dem ebedî.
Kalabalıkta bir gurbetzedeyim âdeta,
Ruhumun hânesinde bir misafirim.

Ne bir terennüm, ne bir kelâm teselli eder beni,
Bu meşakkat bitmez, bu kalb trhammül etmeli.
Hayallerim bile şimdi mecâlsiz ve bî-huzûr,
Ne bir ziya,ne bir emel var bu yolda.