Yalnızlık Denklemi Şiiri - Ruhat Alp

"Homo homini lupus" değil (insan insanın kurdudur) ! !
"To be or not to be" de değil (olmak ya da olmamak) ! !
"Cogito ergo sum "" hiç değil (düşünüyorm o halde varım) ! !

Yalnızım! ! yalnızsın! ! ! yalnızlar
İşte bütün mesele!
Yalnız doğmaz mı insan?
Tek kişilik değil mi,gelinlik misali beyaz kefen?
Karanlıktan korkmam ben,
UçurumlaRım,amansız keşkelerim varken,
Sabah ezanlarının şahidi kirli sokak kedileri anlatırken
rastlantısallığın trajedisini,
Boş bir parkın tenhalığında salınan yaprakların usul usul ürkekliği
fısıldarken her "son" un başka bir "ilk" e çıktığını,
Yalnız mıdır bir insan?

Seviyorum içimdeki boş tren yolunu,
Kalkıyor sefere hicran trenleri,
Ellerimde adressiz biletler,
Gidişlere o kadar çok ki elvedalarım,
Bırak kalsın sırtımdaki hançerin,o kadar ben ki o,
Bana umutlarını da verme,
Geri verecek kadar zangin değilim.