Yalnızlık denizi Şiiri - Cevat İdin

Küs değilim imbat rüzgârlarına
Beni bu saran yalnızlık stresi
Gücenmedim yalancı dünyaya
Sadece küstüm sevdaya

Sıkıyor beni bu hayatım
Hep geçmişime gitmek istiyor ayaklarım
Yağmur olup aksa bile gözyaşlarım
Ağlamakta içimi açmıyor allah’ım

Ağlamayı da göze aldım erkekliğimle
İçimde çürümüş bir aşkın fosiliyle
Bir çocuk ürkekliğinde
Kayboldum yalnızlık denizinde

Gözyaşım yok, mutluluğum yok.
İçimde öyle bir his var ki: gülüşüm yok
Bir yol ki hayatım, istesem de dönüşüm yok
Yalnızlık denizine daldım bir kere