Yalnızlık Denilen Hüzün Yelinde

Geçip de giderken gurbet gezerim
Hasretin özlemin tutup elinden
Dikenli gülümü tutup yazarım
Yalnızlık denilen hüzün yelinde

Gidişin beni de kökten dağıttır
Kalbimden kopuşun beni ağlatır
Kadere, feleğe ruhtan bağlatır
Yalnızlık denilen hüzün selinde

Şiirhan yolunu sensiz yürüyor
Yüreği ateşler duman bürüyor
Asude sevdiğim belki görüyor
Yalnızlık denilen hüzün elinde.