yalnızlık
içini dolduran koca bir boşluktur;
boşluğu dolduran da kopuklukdur...
yani, yalnızlık adamı yabancılaştırır
anasına, babasına, kardaşına,
varsa karısına, çoluk çocuğuna,
yaşadığı topluma, dünyaya...
yani, tüm ilişkilerin kopuk,
iletişimler durmuş...
yani, yalnızlık sıkıntılı bir durumdur,
yalnız adam savaş melekleri kadar duygusuzdur...
yani yalnızlık,
öyle
arkadaşsızlık,
birliktesizlik,
sıradan bir yalnız kalmak hali
ve bazen bundan zevk almak hali
değildir;
bunlar yalnızlıktan farklı şeylerdir.
Yani,
yalnızlık,
istem dışı oluşur...
Velhasılı, yalnızlık,
terkedilmek,
dışlanmak,
güvensizlik,
umutsuzluk,
anlamsızlık,
değersizlik,
kızgınlık
ve depresyon
hallerinin toplamıdır...
Kısacası,
yalnızlık deliliktir;
hatta deliliklerin en beteridir! ...
Kayıt Tarihi : 28.11.2012 23:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/28/yalnizlik-deliliktir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!