Yalnızlık Dehlizleri Şiiri - Ali Gençay

Zaman oluyor çıkarıp kalbimden
Kokluyorum ıslak gülüşlerini
Gölgelerin suskunluğunda büyütülen
Hikayeler anlatıyorum kendime
Hikayeler ki sevda dillenmeleri

Gözlerim dağ zirveleri çatıyor
Kar, tipi, boran üşütüyor
Üşütüyor artık rüzgarın sesi
Çocuklaşıyorum ansızın
Hayaller kuruyorum düşlerime
Hayaller ki yalnızlık dehlizleri

Lale gölge çiçeği, papatya fal beklentisi
Kime inansam, kime güvensem
Bilinmiyor dünden öncesi
Karanfiller büyüyor beynimde
Karanfiller, kan kırmızı aşk çiçekleri

Acemiyim halen bakışlara
Anlamak bir sokak ötesi
Gülsem gülecekler bilirim
Bilmediğim neye güldükleri
Heveslenip uslanmaz yüreğimle
Sevsem sevecekler bilirim
Bilmediğim ne mi sevdikleri

Zamanı geldi gizliyorum seni
Son kez öpüp gözlerinden
Gölgelere gömüyorum bedenimi
Sanki yeryüzü alev kusuyor yüzüme
Ölüyorsun sevdiğimi söylediğimde
Susuyorum o zaman ölüm sessizliğiyle
Laleler fışkırıyor gölgeler ülkesinden
Gülüyorum işte o zaman, ölüme