Yalnızlık Değil Şiiri - Veysel Karani Tabak

Odadan odaya bir uzun yolculuk bu benimkisi
Yürekten yüreğe değil
Kapının dışında bitiyor yeryüzü
Yürekten yüreğe değil
Başka bir boyut başlıyor odaya girdiğinde
Yaşam değişiyor hayal dünyası başlıyor
Rüyalar gerçekler değil
Bir duvarın iki yanında durup
Avuturken herkes birbirini
Sen beni, ben seni değil
İçinden yıkılan evler gibiyiz, eski
Sevdik yalnızlığına giremediklerimizi
Arkadaşça, sevgili olarak değil

Merhaba sevgili gece
Kimsesiz odamı gülümseten karanlık
Gövdemi sar, ruhumu sars ve beni günahkâr kıl
Benzer renklerde olmasa da düşlerimiz
Hayatımda beyaz bir renk yok artık
Ortak suçumuz olsun
El yordamıyla bulunmuş
Bir huzur bu benimkisi eksik
Yalnızlık değil,
Sessizlik.

Yok artık bir arkadaşım
Yüreğimi meşgul edecek
Beynimi oyalayacak
Kurudu tüm nehirler
Akmayacak okyanuslara
Sana bir şey olduğunda
Sızlamayacak yüreğim
Yirmi dört saatin
Hiçbir saniyesinde
Düşünmüyorum seni
Akıttın bütün suyunu
Okyanusların en derinine
Bir gün gelecek sevgi dolu olan
Yüreğinde kuruyacak
Benimki kurudu
Kan dolaşmıyor damarlarımda
Gözlerim görmüyor artık güneşi
Beyaza hasret gidiyorum usul usul
Karardı tüm dünyam
Her yer, her şey kara
Hatırlamıyorum beyaza dair bir şey
Doğanın renklerini göremiyorum
Sevmiyorum kimseyi herkese küstüm
Seni de attım yüreğimden
Hayata küstüm
Şimdi için rahat olsun
Arkadaşımdın sevgilim değil
Şimdi yağmur damlalarıyla
Islat yüreğini, ama boğulma
Yalnız uzaktakileri değil
Sev yanındaki üç kişiyi
Sevgi de onlarda, şefkatte onlarda
Ebediyen sarıl ağacına ve meyvelerine
Benim sana olan sevgim arkadaşça
Yalnız her yüzüne gülene inanma
Git yüreğimden, benliğimden
Arkadaş olarak kal anılarımda
Güzel bir anne olarak kal
Yüreğini evdeki sevdiklerine
Beynini yabancılara kullan

Dünya gözü ile göremeyeceğim
Belki bir daha seni, ama üzülme
Kalp gözüm devamlı açık
Sen yeter ki kalbini ferah tut
Benimki seni kurtarmak
Yalnızlık değil…

11.10.2008 21:30