Yalnızlık Damarı Şiiri - Özkan Demircan

Bir adım uzağımdayken, ölüm sofrasında
Ateşleri izliyorum sesli sessiz yanan alevler içinde yüreğim
Bak gözlerime
Kimse görmesin benden başka o güzel gözlerini
Aç kalbinin pınarlarını sende
Aşkımızı besleyelim derin sevda denizlerinde
Bir dokun şu ellerime gecemin yalnızlığında
Isıt bedeninle sarılarak beni,
Daya kalbini ruhuma sadece aşkı hissedelim sevgilim
Yakarışlarımın acısı içinde kıvranmış bir zaman takvimine tüm bu haykırışlarım
Yıldızların yalnızlığı kadar kederli bir aşk hikâyem
Sonsuzluk bulutunda bir çift yürek
Bir hiçlik dünyasını paylaşan iki sevgiliyiz
Benzer hisleri aşılamış bir bütünün iki yarısı gibi
Kısa, uzun ölçüsü bizim olduğumuz bir var oluş aşkımız
Elemler içinde çaresizlik zamanlarım olmuyor mu sanıyor bu dünya
Bırakıp gitsinler beni bu rüyada
Yalan olan bu dünya da tek gerçeğimi bulmuşken
Nasıl bırakırım gerçeğim olan seni
Bir gece bu kadar uzun olabilir mi?
Yalnızlık bu kadar mı acı vericiydi?
Bak incim gözlerime yeniden sadece
Hiçbir şey söyleme orda kalsın gözlerin….!