Yalnızlık çobanı, karanlık gece ve onun karanlık şövalyeleri sonsuzluğa kılıç savurmakta..Düşler ormanına düşen yağmur değil,çığlıklar ağaçların dallarından semaya doğru savrulmakta.Bir hu sesiyle seslenen rüzgar,yürekteki acıları parçalayıp ayırmakta.Her parça yükselirken gökyüzüne bir yıldız olup bilinmezlik tünellerine akmakta.Karanlığın karanlığıma karışırken,Ay acırcasına her gece bana bakmakta.Asyacan Nermin Devrimci...
Nermin DevrimciKayıt Tarihi : 13.7.2013 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!