Yalnızlık Cephesi Şiiri - Murat Bolat

Gözlerimden dökülür
yalnızlığım
tılsımını yitirmiş yıldız gibi
sönük, mecalsiz...

volkan gibi patlamalı oysa;
yüreğinde hasretim,
avuçlarında aşkım

saçlarında
lodos fıtrınaları kopmalı mesela
gökyüzüne sığmayan mutlulukla...

gözlerimden dökülür
hüzün benim,
yalnızlığım
perperişan sokak tavında

ki bilesin sevgili
onurlu bir savaşın
en kanlı noktasındasındır hep
kendinden geçmiş,hissiz,
belki biraz yorgun...

bir varoluşun
gülücük saçan yüzü olmak vardı
ama dönüşü yok artık bu yolun...

kaç miğfer kan içtim!
dumanı, yerle bir olmuşluğundan fazla
bu yalnızlık cephesinde bilsen...

ki bilesin sevgili her savaş
cebinde mutlaka barışı yaşar
gururlu, duygusal...

ki bilesin sevgili
en kanlı nokta
adamın
yüreğidir yüreği! !
mazlum gariban...