Yalnızlık Çalar Şiiri - Uğur Musab Şahin

Kapılar kapanır, sabırlar biter
Geride kalırsan, dostların gider.
Gün gelir hasret, cana tak eder.
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Yorulur yüreğin, yanar kavrulur
Albümlerde, fotoğraflar savrulur.
Deli gönlün, gün gelirde durulur.
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Geçmişi düşündükçe için kararır,
Keşkeler boşunadır, mazide kalır
Gençliğinin sedirini, yaşlılık alır.
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Nedamet kalbinde, yedi başlı dev.
Sana zindan olur, oturduğun ev.
İster nefret et, ister insanları sev
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Geçmiş geçmişte kalır, dönülmez
Ölmek istesin, istemekle ölünmez
Kader gülmezse, gönülde gülmez
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Değer paha biçilmez, ederin sıfır.
Ömrüne roman yazsan, bir iki satır.
İnadın eşekte yok, çekemez katır
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Yaşlılık alametidir, dünyaya meyil
Ölümden hiç korkma, Azrail kefil
Yaşadığın bu hayat, ölümden sefil.
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar

Ne evladın sorar, ne de torunlar.
İyi günde yanındaki nerde o dostlar?
Onca akrabaların, onca komşular.
Kapını yalnızca, yalnızlık çalar.

Gelirken yalnızdın, giderken yalnız.
Nerde o vaatler, “arkanda biz varız”?
“Hiç merak etme sen biz yanındayız”
En sonunda kapını Azrail çalar.
2020