Kapılar ardına kadar kilitli kimseye açılmıyor bir daha
Yatağın sağı o kadar soğuk ki değmeye korkuyorum ben hala
Yalnızlık ilk kez bu kadar belirgin ölmeye yüz tutuyor umudum
Haksızlık ben hiç bu kadar düşmedim kimlerden yüz buluyor yokluğun
Anılar sabaha kadar nöbetçi başımda uyutmuyor ki asla
Kimdi o sonuna kadar senleyim diyen sensen niye yoksun burda
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
