Yalnızlık Buralı Şiiri - Muhammet Üresin

Kapılar ardına kadar kilitli kimseye açılmıyor bir daha
Yatağın sağı o kadar soğuk ki değmeye korkuyorum ben hala
Yalnızlık ilk kez bu kadar belirgin ölmeye yüz tutuyor umudum
Haksızlık ben hiç bu kadar düşmedim kimlerden yüz buluyor yokluğun

Anılar sabaha kadar nöbetçi başımda uyutmuyor ki asla
Kimdi o sonuna kadar senleyim diyen sensen niye yoksun burda
Acılar ağzına kadar birikti içimde yaşanmıyor ki böyle
Bitmedi o kadar kolay değil ki bu son hiç yakışmıyor ki bize

Bir kere daha atar mı yaşar mı bilmem sen gideli kalp kırık yaralı
Birine daha açar mı içini bakar mı sen gibi hiç zannetmem ki gözleri kapalı
Bıraktığından beri kalkamadım ayağa bir daha gelemedim kendime haksızlık bu kadarı
Uzaktamıdır artık sahi aşk nereli hiç bilmiyorum ama yokluğun vuralı yalnızlık buralı