Yalnızlık Bu Şiiri - İbrahim Derin

Bir salı günüydü
yaşlı bir amca
kız kulesine doğru oturmuş
damlalar süzülüyor dudağına doğru
durdum biraz
elinde eski bir resim
yüzünde ondan daha eski çizgiler

gözgöze geldik bir anda
bir köşeye sıkışmış gibi
hissettim kendimi
ellerini uzattı
yaklaştım
yer açtı bankta
oturdum

elindeki resim
1950 lilerden kalma gibiydi
siyah beyaz
ömrümüzün rengi gibi
resmi gösterdi
çocuklarıyla beraber
bir aile resmi
yutkundu
istanbul dedi
boğazı düğümlendi
istanbul hepsini aldıda
bir bana kıymadı
usulca kalktım yanından
ağlayarak attım adımlarımı
sessizce çekip gittim

22.04.2006