bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni
alır bendeki beni, koyar karşına sebebi
düşününce yoktur dünyada bunun timsali
aşık yaşacaktır elbet benzer misali
bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni
geceleri uyutmaz beyninde vardır hep bir yeri
kimi zaman uysal kimi zaman bir kaplan gibi
ama günün sonunda yine en zalimidir kendisi
bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni
bu durum ne kadar meyus ne kadar feci
sende bilemezsin ki bendeki bu seni
amiyane tabirle kalabalık bir cahilsin sevgili
bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni,
bağıramıyorum almış bendeki haykıracak nefesi
feryatlarım efsunkardır normalde bilen bilir beni
meymenetsizim, sensizim ne olur anla beni
bilmezdim, bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni
tahayyül ediyorum yaşamamıştır kimse böylesini
sarfınazar tavırlar çok etkiler hissedeni
bırakın beni bu gece yorgunum ve de kederli
bilmezdim yalnızlık bu denli yorar bedeni, bilmezdim...
Kayıt Tarihi : 13.1.2024 16:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13 ocak 2024 cumartesi saat gece 01.48 sularında yalnızlığın en büyük raddeye geldiği anda kaleme dökülen kelimelerin oluşturduğu kafiyeli ve kederli bir şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!