Yalnızlık Boğulmak Gibidir

Yalnızlık boğulmak gibidir
En dipte çırpınırsın
Gören olmaz duyan olmaz
Sen duvara bakarsın duvar sana
Duvarlarla, bazen bir çiçekle bazen de aynada kendinle konuşursun
Hıçkırıkların boğazında düğümlenir
Gözyaşların sel olup akmak ister
Göğsünde tonlarca yük varmışçasına
Bir baskıyla panik atak krizlerinde kıvranırsın...

Biri olsun istersin yanında
Dertleşmek anlaşılmak ihtiyacın olan tek şeydir
Dostlarını ararsın telefon duvar, ahizeler sağır olur
Yalnızlığı yudum yudum içerken saçmalar dağıtır dağılırsın
Oysa sıcak bir merhabadır ihtiyacın olan...
Ama sen okyanusun binlerce metre derinliğinde
Yalnızlıktan boğulmak üzeresindir
Gören olmaz duyan olmaz...