Yalnızlık Beni Çağırdı Şiiri - Ömer Kuru

Yavaşça kollarını açtı yalnızlık
Sımsıkı sarıldı boynuma
Nede olsa eski dostuz
Herkesle tanıştır buralarda

Gerçek dost yaratandır elbet
Yalnızlık,dostluğun gölgesi değil
Evet,içimizde bir yerlerde yalnızlık
Söylenememiş bir söz
Bakir göz yaşları misali
En savunmasız anında
İçine doğru sıkıştırır acımasızca

İlginç bir üçlüyüz şimdi biz
Karanlık,gece lambası ve ben
Bazen katılıyor kedi ve fare tıkırtıları
Sönük yıldızlarla süslü gecemize

Dokunmuyor, hiç kimseler yüreğime
İnci inci dökülür göz yaşlarım geceye
Sarmıyor artık kollar,yetim omuzlarım
Tek tek kayboldu tebessümlerim
Masalsı kaldı bütün güzel sözlerim
Ve işte yine
Kafası esti besbelli
Gayet kararlı,tavizsizce
Yalnızlık beni çağırdı