Yalnızlık Ayı Şiiri - Ali Gençay

Evin kırık camları
Rüzgar izinsiz girer içeri
Sallanan mum alevi,titretir gölgeleri
Duvara vurur gölgem
Rüzgar dur!
Yoruldum titremekten

Çatlar soğuktan ellerim
acıyor sövmekten dilim
Sevme beni istemem
Geceyi sen diye sevenim

Tutuşmamış sobam
Tüter, is gözlerime siner
Sevdiğim yalnızlık
Hadi vur tüm darbeleri
Çıkar torbandan biriktirdiğim keş keleri
Dudaklarımı çatlatan zemheri
Ayaz kor olup tenime düşer

Şubat yalnızlığımın ayı
Sevgililer sevenden neyi beklerler
Bir güne sığmayan sevgi,süslü paketlere girer
Dudaklarda paralanır iki kelime
İnanmıyorum
Aşk her şeyi bir günde mi affeder